Güzel bir öğleden sonrası.Elimde fotoğraf makinası, bulduğum dalı, ağacı, börtü böceği çekme gayretindeyim. Dijital fotoğraf makinasının yarattığı arsızlıkla çekiyorum da çekiyorum.
Çiçeklerin çoğunun adını bilmem. Ama hepsini severim. Hatta bir erkeğe verilebilecek en iyi hediyelerden birinin de çiçek olduğunu düşünürüm. Tabii erkeğine göre kaktüs de tercih edilebilir. İşte adını bilmediğim ama sevdiğim bir çiçeğin kenarındayken bir ses beni çağırdı a dostlar.
- Kızanım gel bunu da çek!
Meğer Nejla'nın el emeği göz nuru çiçeklerini çekmekteymişim. O küsmüş bana, gel bunu çek diyor. Şeker çiçeğiymiş adı, sahibi gibi pek bir tatlı çiçeği de. Nejla Teyze Silivri İskele meydanında yer alan tuvaleti işletiyor. Çiçeklerin her birini kendi elleriyle ekmiş. Belediye her gün sular ama sevgi veremez. Kalanını ben hallediyorum diyor.
Nejla Teyze'nin kendisini de çiçeklerini de çok seviyorum. Öpüp kucaklaşıyorum kendisiyle. Keşke herkes kendi kapısının önüne çiçek ekse, emek verse de her yanımız güzelleşse diye düşünüyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder