Bazı sabahları uyandığımda müzikle ruhumu doyurmak isterim kahvaltıdan önce. Sadece bir fincan kahvenin ortaklığını kabul edip en sevdiklerimi toparlarım. Bağıra çağıra, annemin müdahalesi gelene kadar savururum içimde kalan ritimleri. Kendimi sevdiğim kısıtlı anlardandır. Bencilimdir, mutluyumdur, sakinimdir. İçimle barışık, dışın karışıklıklarının gönderildiği erişilmez anlarım.
Önemsemiyorum ne sorunları ne de dünyanın getirilerini. Melodilerin salıncağında sallandırıyorum ruhumu.
Bitsin kendini erişilmez zanneden boş hayaller. Gülümse dudak, eşlik et yanağım. Bir parça da sen çal ruh!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder