21 Ekim 2009 Çarşamba

iade-i ziyaret

Bir gün bir gün bir çocuk, eve de gelmiş kimse yok diye başlayan çocuk şarkısının temasına takılasım var bugün. Bir garip çocuğun eve gelip kimseyi bulamaması, dolabı açıp bakınca ilacı şeker zannederek yemesi ve hastaneyi boylaması ile bitiyordu. İlacı şeker zannetme, soğuk duş alıp okula koş koş koş'la, erken yatarım erken kalkarım ille de bir yumurtayı sütle çırparımla benzer temalarda, öğretici olduğu zannedilen şarkılar. Çocuklukta dinlediğimiz şarkılar çok önemli aslında. İleride karşılaşacağımız birçok sorunu çözmemizde önemli rolü olduğuna inanıyorum. Eğer bir çocuk dünyaya getirebilirsem, eve televizyon almamayı başarabilirsem... Oturup bir köşede miniğime özel şarkılar yazmayı ve kafasındaki olayları daha sağlıklı anlamasını pekiştirmek istiyorum.

Sahiden insanların çoğu ilaç gibi. Her bünyeye aynı faydayı vermiyor ne yazık. Şekere benzeterek yediğinizde aşırı dozdan hastaneye sığınmak kaçınılmaz.

Neyse. Bir de cipslerin içinden çıkan tasolar vardı bir ara. Belki hala vardır ama çocukluk ve ergenlik dönemi arasına sıkışmış bir anı benim için şu gün. Deli gibi biriktirirdim. Dev taso kuleleri yapar, ellerimizdeki 'kapçik' dediğimiz lider tasomuzla kazanma hırsıyla tutuşurduk. Elde taso kalmayınca annemize koşar, cips parası ister, cips almayıp tasosu bol çocuklardan taso satın alırdık. Vay be! Ticaretin keşfi çocukluğumuzda gizli aslında.

Ben ne uyanık geçinen bir insanmışım. Annemden kitap için aldığım paradan biraz kırpınca kara kara düşünürdüm. Sahafa gider, kitapların bazılarını satın alır, barkot isterdim fazladan. Eski barkodun üzerine yeniden şekillendirdiğim kitap fiyatını yapıştırırdım. Eve gidince anneme eksik kitaplar kaldığını söylerdim. Bana değil öğretmenlere ve kitapçılara kızardı. Bu kadar pahalı kitaplar neden isteniyor ya da kitaplar neden bu kadar pahalıya satılıyor diye. Özür diliyorum başta annem, kitapçılar ve öğretmenlerimden. Utandım şimdi. Yine olsa yine yaparım diye düşündüm hemen peşinden. Utancım artmadı ama.

Uçurtma uçurasım var bir de. Bir organizasyon yapıp çocukluk arkadaşlarımı toplasam da şöyle keyifle baksak semalara. Çok zaman geçmiş üstünden.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder