Yarım elmanın yenildiği tarihi sokaklarında gezinirken, yasak değil yasalları bütünleştiriyorum hayallerimle. Pencerene bakarken artık suçluluk duymuyorum. Tümüyle özgür, bütünüyle huzurluyum. Önünde şaha kalkmış, koca hikaye kahramanının dansını izlerken cam kenarından; beklemedin hiç diğer özneleri. İç çekişlerimiz ortaktı seninle. Gelemiyorum, gelemiyorsun, gidemiyor, yapamıyor. Derken kayıplarımızın toplamı ve varlığının sunduğu rahatlığı düşledim kahve kokan odamda. Bir tarafı eksik kaldı. Bütünü oluşturmaya ne kadar var dersin?
Ruhumun hasta kısmı. Ruhuna eş benim. Çocukluğumuzda bildiğimiz, hep düşünü kurduğumuz, olsun dediğimiz o an, yakınlaşma, etkileşim, sistemsizlik, belki de yozluk ya da muazzama olan saygımdan... Çok sustum, şimdi haykırmak istiyorum.
Elimde bir dilim elma var. Diğerlerini beklerken yedim.
Mavisi yanımda. Yeşili gözümde. Kahverengisi dilimde.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder